බාගදා ඒද මෙහි හැටිය.
සිත එකග කරගැනීම මේ තරම් අමාරු නැති නම් සිදුහත් ලෙහෙසියෙන්ම බුද්ධත්වයට පත් විය යුතුය.
තරමක හෝ ලබා සිටි නිස්සද්ද ඒකග්‍රතාවට ක්‍රමයෙන් ගිලිහෙන බව හැගී ගියේ යලිත් අසනීප වූ නිසාවෙනි.
දෙවියන් සමඟ ඇත්තේ ගනුදෙනුවකි. දෙයක් දී දෙයක් ගත යුතුය. දුන්නොත් ලැබේ ! පින් දිය යුතය. පහුගිය කාලයේම පින් කටයුතු වලින් ඈත් වුණේ ද නොසිතාමය.. !
වෙනදා පරිදම භාවනාවට ස්ථානය සකසා ගතිමි. අතික් වජ්‍රාවද අතකින් රුද්‍රා මාලාවද ගෙන යෝගී ආසනයක හිඳගතිමි..
කවුරුන් කෙසේ සිතුවත් පයිතරගස් ත්‍රිකෝණ මිතිය ලියා ඇත්තේද බුදුන් මුල මැද අග යනුවෙන් දේශනා කොට ඇත්තේද එකකි.. වෙනස ඇත්තේ පයිතගරස් තේරුම් ගැනීමට ගණිතය අවශ්‍යය බුදුන් තේරුම් ගැනීමට අවබෝධය හා අවදියෙන් සිටීම අවශ්‍ය වීම පමනි.. ඒ ගැන දිගුවක් පසුවට ලියමි.
හිඳ ගත යුත්තේ ත්‍රිකෝණාකාරව සිරුර පිහිටන පරිදිය හිසත් දෙදණත් යා වන ලෙස ඇත තැබීමි. එවිට දකුණතේ වජ්‍රාව හා වමතේ රුද්‍රාවත් හිසේ මුදුණත් යාවේ..! හරියටම මධ්‍ය පිහිටන්නෙ කුණ්ඩලිනි චක්‍රයේය. අවධි වීමට අවැසි ශක්තිය ලැබේ හිස සිට පහලට ලැබෙන රේ්‍ඛාවේ මැද ගෙල ලා සිටින රුද්‍රා දෙකකි ! එකක් මුහුණු පහකි ඒ ශිව දෙවියන් උදෙසා ය මිනිසුන්ගේ ඇති නරක ගති පහක් නැති කරන දුරවල කරන ශක්තිය ලබාදෙන එය බෙල්ලත් සිරුරත් සවි වෙන තැනින් ශක්තිය නිපදවයි..
අනෙක දුර්ලභ මුහුණු පහලොවක රුද්‍රාවයි. ජෙනරේටරයක් බඳුය. ඉහලින් ලබෙන ශක්තිය පැති පහලවකට බෙදා දකුණත පිහිටි වජ්‍රාවත් අනේක් රුද්‍රා මාලයත් යා කරනු ලබයි... සියලු ශක්තීන් ලැබෙන්නෙ යටිබඩට මදක් පහලින් ලිංගයට ශක්තිය ගබඩා වී ඇති තැනටයි...
සියලුම වයර් ඇමුණු පසු ජෙනරේටරය පණ ගැන්විය යුතුයි.
- කලින් දැල්වු සුවඳ කූරෙන් කාමරයම සුවඳ ය.. යාන්තම් වැටෙන ආලෝකය හිත නිවා දමයි..
දෑස අඩවන් කර ගතිමි. බොහෝ කාලයක් දැස් පියා භාවනා කලෙමි.එහෙත් නිවැරදි වන්නේ අඩවන් කිරීම යැයි අවබෝධ කරගත්තෙතන් එය පිලි පැදීමි..
--- එකත් පස් වීමි.. ඓන්ද්‍රියන් පහම එක් ඓන්ද්‍රයකට ගොනු කලෙමි.භාවනාවකදී කන නාසය දිව සිරුර වසා දැමීමට නොහැක - කල හැක්කේ අඩපණව තබා ගැනීම පමනි. කන අවදියෙන් නිසාවෙන් අපට ශබ්ද ඇසේ. මදුරු මැසි උවදුර දැනෙනුයේ සිරුරෙනි, ඛේටය දැනෙනුයේ දිවටය. නාසයට ගඳ දැනීම නැවතීමට නොහැක එසේනම් අප දෑස් පියා ගන්නේ ඇයි ?? සිහියේ තබා ගන්න නුඹට පෙර කී රස - ගන්ද - ස්පර්ෂ සියලුම දේ තදින් දැනේනනේ නුඹ දෑස් පියා ගත් පසුයත ඒ ඇස යන ඓන්ද්‍රිය සම්පුර්ණයෙන් වැසු විටය. එය අඩවන් කර බලන්න. නැතහොත් නුඹ දැස් පියා ගත් වහාම සිත ඒ හා බැ‍ෙඳේ.
--
ආනාපානව ඇරඹීමි. කාලයක් සිදු නොකල නිසා උදරය හරහා පෙනහළු හරහා නාස් පුලු වලින් හිස මුදුනට සිත ගෙන ඒමට සිදු විය...
මඳ වෙලාවකින්.. සැහැල්ලුවකුත් . අහසේ පාවෙන්නකුත් දැනුනි..
වෙනදා මෙන් අදත් වජ්‍රාව බර වෙන සැටිත් පපුවේ රුද්‍රාවේ රස්නයකුත් දැනුනි..
-
කලු පැහැ සිත අතුරින් සුදු ආලෝකයක් ද ඉන් අනතුරුව ක්‍රමයෙන් හැඩයක්ද පෙනුනි.. !
-
-- බොහොම කාලයකින් නෙවේද ! මතකද මා නුඹට කීවා .. අවදි වුන පසු පවත්වාගැනීමයි අසීරු කියා. ඉතින් කෙසේද දරුවා නුඹට.
හුරු පුරුදු ආමන්ත්‍රණයකි... මුණ්ඩ මය !!!! දැඩි.
+ නුඹ සුවෙන්ද ? මා ඇසීමි....
--------------------------------------------------
කුරුළු
