== සේද සිහින සුදු දුන්හිද ඔබ - උස සීත නමුණුකුල ගිරිහිස මම == == මූණ බලාගෙන මේ විදියට - මතු ජාති ජාතියෙත් උපදින්නද ==

2.කොටස
.
මඳ වේලාවක් නිස්සදව සිටි ඈ තම කටහඩ අවදි කලාය..
අයිය.. ඔයා හිතනවාද ඇත්තටම ඔයාව මම අමතක කලා කියල ..
නෑ.. මම කවදාකවත් එහෙම හිතුවෙ නෑ නංගි..
ඒ ඇති අයිය මට.. ඔයා මට එක දවසක් හරි ආදරේ කලාද කියන්න..
ඒක ඔයා අහන්න ඔන් ප්‍රස්නයක් නෙවේනෙ නංගි...
( අද දිනයේදී ගමන් මාධ්‍ය සදහා දුම්රිය තොරා ගැනීම ගැන මම මටම දොස් නගමි.. ඒ පරණ තුවාල පෑරෙන නිසාවෙනි.. අපට බෙහෙත් කල නොහැකි නම් අඩු තරමේ තුවාල පාරානොගත යුතුය)
ඇත්තටම අයියෙ මම එහෙම කලේ අ‍පේ අම්මල නිසා.. අයිය නොදන්නව ඇති අපේ අප්පච්චිට ලෙඩක් තිබුන.. ඒක නිසා ඒකට සල්ලි ඕන වුනා බෙහෙත් කරන්න.. අප්පච්චිට සල්ලි නෑනෙ අයිය.. ඒ අයට තිබුන බලාපොරොත්තුව මම.. අයියට තේරෙනවද ??
(මොකෝ මට නො‍තේරේනේ මම බබෙක්යැ.. අම්මල සල්ලි කාරයෙකුට ඔයාව විකිනුව.. මගේ ආදරෙත් එක්කම... යැයි කියන්න ආවත් ඉවසා සිටියෙමි.. ඇත්තය ඒ දවසවල මම හිගන්නෙකුටත් අන්තය අතේ සතේ නැත.. සන්තකේටම තිබුනේ ඇයගේ ආදරය පමණි... ජීවත්වෙන්න අනාගතයක් ගැන සිතීමට පවා බිය වීමි...
"තමන්ගෙ වියදමවත් හොයගන්න බැරි එවුන් කොහෙද පවුල් කන්නෙ පවුලට කන්න දෙන්නෙ.." ඇගේ මවගේ ඒ වචන ටික මෙවේලේත් මගේ කන් ගුල් තුල දොංකාර දෙයි.. ඒ දවස්වල ඇය වෙනුවෙන් මා හට හඩක් නැගීමට නොහැකි විය.... )
ඔවු නංගි මට තේරෙනව...
එක්වරම ඇය නැගිට මගේ මුහුන දිහා කෙලින් බැලුවාය...
අයිය කියන්න මේ සුදු නංගීට සමාව දෙනව නේද ඔයාව දාල ගියාට.. කියන්න.. මා එක්ක තරහ නෑ නේද....
(දුම්රියේ සෙනගක් නැත්තේ හොද වෙලාවටය නැතිනම් මෙය ඉතා දුෂ්රකර වනු ඇත මට)
නෑ නංගි මම එදත් තරහ නෑ අදත් තරහා නෑ ඔයා එක්ක...
අයිය දන්නවද එයා මාව බැන්දෙ නෑ අයියෙ... !
මොකක්... ඒ මොකෝ..
අනේ මන්ද එයා බඳින්න කලින් රට ගියා මගුල්ගෙදර ඔක්කොම ලෑස්ති කරල... ඒත් ආයෙ ආවෙ නෑ පස්සෙ ආරංචි වුනා පිට රටදි කාවද බැඳල කියල...
(ඇය කියාගනෙ කියාගනෙ ගියාය...මා ටිකෙන් ටික රත්වෙනවා සේ දැනුනි.. එහෙත් එක් වරම මාගේ කමීසයේ උරහිස තෙත් වෙනු දැනුන නිසා නිවුනෙමි.. පවු කෙල්ල අඩනවා විය යුතුය... )
හ්ම්.. එහෙම තමයි නංගි සමහරුන්ට ජීවතේ තෙරරෙන්නෙ නෑ.......
ඉතින් ඊට පස්සෙ මොකෝ වුනේ.....
මගේ අප්පච්චි මැරුණ අයිය... (ඈ මගේ අත තද කර උරහිසට මූණ තද කර ගත්තාය)
අප්පච්චිට ඒක දරා ගන්න බැරි වුනා .. එයා නැති වුනා.....
අයියෝ නංගි..... ( එවේලේනම් මට ඇඩුනේය..මගේ ආදරේ හොරකම් කර ගත්තා වුනත් අප්පච්චි වෙනුවෙන් නම් මම හඩමි ඒ ඔහු මනුස්සයෙක් බව දන්නා නිසාවෙනි......)
මිනිසුන්ගේ ජීවිත මොන තරම් කටුකදැයි මම මෙතරම් නොසිතුවෙමි... මා දන්නා අයගේ මෙසේ නම් නොදන්නවුනේගේ කෙසේ විය හැකිද.... !
නුවරට දුම්රිය ලගා වීමට තව පැයක් හමාරක් තිබේ....
එහෙත් ඇය කිසිත් නොදොඩා හඩමින් පසුවන්නීය...
ඇයව සැනසීමට දැන ්මට නොහැකිය.. හැඩීම නැවැත්වීමටද නොහැකිය... ඇය සමග එක් වී හැඩීමටද නොහැකිය....
කලයුත්තේ කුමක් දැයි සිතා ගත නොහැකිව.. දුරින් පෙනෙන අහස සිඹින කදුද - කඳු සිඹින කලු වලාකුලු දෙසද බලා සිටියෙමි....
************ කාතවෙ ඉතරු ටික වෙනම ලියන්නම් දෙවන කොටස ඉවරයි ********
---කුරුලු---