නමක් නැති ! 01

== අවසන එය ලිවීම ඇරඹීමි. මෙයින් මතු මා කොයිබට දිවේදැයි නොදනිමි. නමුත් අවබෝධ වූ දෑ ලිවිය යුතු යැයි සිතමි ====

.

දෑස් අඩවන්ව පද්මාසනයෙන්  හිඳගත් අයුරින්ම හෙතෙම පසුවිය.

ගෙවෙන්නා වූ  මිනිස් ලොව පැය පිළිබඳව අවබෝධයක් නොවුනත් ගතකරන කාලය තුල ම ජීවත් වන්නා සේ දැනුනි.

මෙතෙක් රැස් කරගත් වෙර වීරියෙනුත් පාරමිතා ශක්තියෙනුත් ධ්‍යාන බලයෙනුත් ක්‍රමයෙන් සසර මග විමසන්නට පටන් ගති.

සසර ගමන ප්‍රථම වතාවට පැහැදිලි ව දැනේනනට පටන් ගති.

සතත්වයා ක්ලේෂයන් නිසා වරින් වර ඉපැදීමත් ඉපැදීම කරණ කොට ගෙන ජරාවට පත් වීම ව්‍යාධිය ද ඉන් පසු මරණයට ගොදුරු වීමද ඒ ඒ සිදු කරන කුසල් අකුසල් පෙර දැරිව වඩාත් සුදුසු ස්ථානයක නැවත ඉපැදීම සිදු වන බවත් පැහැදිලි විය.

සසර ගමනේදී සතත්වයාට කුසල් ය අකුසල්ය ලෙස ගුදම් දෙකක් ලැබේ. ඉන් තමා විසින් කුසල් ගුදම පුරවන්නේද අකුසල් ගුදම පුරවන්නේද යන්න සතත්වයාගෙ කාර්යයකි. පෙර විසූ බුදුවරු මුණ ගැසී සසර පුරුදු ඇත්තවුන් කුසල් යනු කවරේද යන්න අවබෝධයෙන් ඒ සඳහා වෙහෙසෙන බවත් පෙනෙන්නට විය.

තමාද ඒ තණ්හංකර , මේධංකර, සරණංකර ,දීපංකර, කොණ්ඩඤ්ඤ, මංගල, සුමන, රේවත, සෝභිත, අනෝමදස්සී, පදුම, නාරද, පදුමුත්තර, සුමේධ, සුජත, පියදස්සි, අත්ථදස්සි, ධම්මදස්සි, සිද්ධත්ථ, තිස්ස,

ඵුස්ස, විපස්සි,සිඛි, වෙස්සභු, කකුසන්ධ, කොනගමන, කස්සප විසි හතක් බුදුවරුන්ගෙන් බණ අසා විවරණ ගෙන පෙරුම් පුරණා බෝසතුන් වහන්සේ කෙනෙකු බවත් කෙලෙසුන්ගෙන් මිදීම ඉතාම ආසන්න බවත් අවබෝධ වන්නට පටන් ගති.

සියළු සතත්වයන් පෙරුම් පුරන්නෝය යම් දවසක නිර්වාණාවබෝධය ලබති. යම්කිසි පෙරුම්පරන්නෙකු තම කුසල් ගුදම සම්පුරණයෙන් පුරවාගත් පසු ඔවු නිර්වාණාවබෝධය ලැබුවා නම් වනු ඇත. ඒ එලෙස කුසලයන්ගෙන් පුරවා ගැනීම ඒ තරම්ම අසීරු කටයුත්තක් වන බැවිනි. තමාද සාරාසංඛෙයිය කල්ප ලක්ෂයකටත් ඉක්මවූ කාලයක් පෙරුම් පුරමින් මේ සසර ගමන කුසල් ගුදම පුරවා ගෙන ඇති බව හෙතෙම අවබෝධකරගත්තේය.

සියළු සතත්වයෝ ලෝභයෙන් අල්වාගැනීමත් ද්වේශයෙන් බැහැර කිරීමත් නිසාම මේ සසර ගමන දිග් කරගන්නෝ වෙති. සිත නම් ඓන්ද්‍රිය මනාව නොහික්මවී ම මෙයට හේතු වන බව පැහැදිලි වන්නට විය. මෙය මිනිස් ලොව සියළු සතත්වයන්ට පැහැදිලි කල යුතුය ඒ සඳහා අවශ්‍ය බුද්ධත්වය තමා ලැබූ වේ තම සිත තුල හෝ වේවා සසර තුල හෝ වේවා වූ කුසල් ගුදම පුරවා ගත්නිසාවෙන් බව හෙතෙම අවබෝධකොට ගති.

මෙයින් මතු උපතක් නැත. සියළු කෙලෙසුන් ප්‍රහීන කලෙක්මි නමුත් සතත්වයන්ගේ සිත සුව පිණිස නැවත පෙනී සිටිය යුතුය දහම වැපිරිය යුතුය සත්‍යගවේශනයේ අවසන මේ මහා ධර්මය සතත්වයා හමුවේ දේශනා කල යුතුය. එයෙහින් නැවතත් උපතක් සිදුවිය යුතුය. එය හුදෙක්ම කුසල් පිරීමක් නොව වීර්යයයෙන් හා ධෛර්යයයෙන් යුතු පරමාදර්ශීව බුද්ධතත්වය කරා යන ගමනක්ම විය යුතුය. එය කියවා බලා දේශනා කරන්නාවූ දහම අවබෝධයෙන් බොහොමයක් සතත්වයන් නිර්වාණාවබෝධය ලබනු ඇත. සසර ගමන එකට සිටි සියල්ලන්ගේද අවසාන උත්පත්තිය එය වනු ඇත.

හෙටින් පසු සියල්ල සැලසුම් කල යුතුය. අධිෂ්ඨානය එය විය යුතුය. එය සප්ත ලොවටම ශාන්තියක් වේවා... !!!!

.............. හෙතෙම සෙමෙන් දෑස් හැරියේය. මනු ලොවින් පිටවූ වෙලාවක් නොදැනින. තුසිතයේ ඇස් හැරීය. බුදු මඟ සැළසුම් කිරීමට කදිම ස්ථානයකැයි සිතුණි. තුසිතයේ ආයු කාලය දිව්‍ය වර්ෂ හාරදහසකි නැතහොත් එක් දිනක් යනු මනුශ්‍ය වර්ෂ හාරසියයකි. ඒ අනුව බැලු කල මනු ලොවට දිගු කාලයකි.

දිව්‍ය සැප විඳීමේ කැමැත්තක් නැත නිර්වාණ මාර්ගය තිබේ. සියල්ල සැලසුම් කල පසු මෙයින් නික්ම යා යුතුය. උපත සඳහා කාලය දීපය දේශය කුලය සහ මව , නිමිති බැලිය යුත්තේ ඒ උපත හුදෙක් සකල සතත්වයා කෙරෙහි නිර්වාණාවබෝධ මාර්ගය හෙලි පෙහෙලි කරනු පිණිස වන උපතක්ම වන හෙයිනි.

සදෙවු ලොව වැසියන්ද මෙලාව වැසියන්ද කැඳවිය යුතුය, විශ්ණු, මුරුගන් , ගණේෂ , විභිසණ, මහා බ්‍රහ්ම, ආදී සියල්ලන්ද රාවණයන්ද කැඳවිය යුතුය.

බුදුවීම අවබෝධ කරන්නාවූ මාර්ගය සැකසිය යුතුය. තුසිතයේදී ශවේත කේතු නාමය වූවත් මතු උත්පත්තියේදී “ සිද්ධාර්ථ “ නාමය ම විය යුතු බවට හෙතෙම තිර අධිෂ්ධානයක් කලේය......... !!

--කුරුළු-

( මෙය හුදෙක් කොටස් වශයෙන් ලියන්නට වෙර දරන ප්‍රභන්ධයක් , මනංකල්පිතයක් වන අතර කිසිදු අකාරයේ නිග්‍රහ කිරීමක උත්සාහයක් නොවේ )