මගෙ සිහිනය මට දකින්න ඉඩ හරින්න - මගෙ සිහිනෙන් මා මුදන්න ලං නොවන්න

මිහිරි මතකයන් තුල අමිහිරිව ජීවත් වීම කොයි තරම් මිහිරිදැයි දැනෙන්නේ - අදටත් මට ඉඳ හිට හෝ නුඹව සිහිවන,පෙනෙන විටකටය...
අවුරුදු 28ක තරම් දැනුම් තේරුම් ඇති වයසක පසුවූවත් - නුඹ දකින මා අයත් වන්නේ පෙරමෙන්ම පාසල් අවධියට යැයි මට ම සිතෙන්නේ මටම අවනත නැතිව හැටේ වේගෙන් දුවපු හිත - එකසිය ගාණට ගැස්සීම නිසාවෙනි..
බොළඳව ගැහෙන සිත කෙරෙහි අනුකම්පිත ලජ්ජාවකින් පසුවෙමි..
මම තවම නුඹේ ඒ නැවතුමක් නැති සිනහවට ප්‍රේම කරම

ි..
දෙකොපුල නැගෙන රැලි වලට ආසා කරමි.. නළලට නිතරම වැටෙන බොරුවට හෝ කරදරයක් බව පෙන්වමින් නැවත නැවත සකසන සිහින් කෙස් රොදට ප්‍රිය කරමි....
ඔබ කියූ දෑ බෝය.. මට මතක ඇති දෑ අල්පය... ඒ මා එවකට නුඹ දෙස බලා සිටියා මිස ඇහුම් කම් නොදුන් නිසාවෙනි...
දැන් ! නුඹ මට අයිති නැත.. එය සත්‍යකි..
එහෙත් මා , තුල තවම නුඹ සිටින බවට මා සිත ඉඟි කරයි..

නුඹ ! නුඹේ අව්‍යාජ සිනහව මා සිත මෙතරම් සොළවා තබාවී යැයි මා මේ වන තුරු නොදැන සිටියෙමි..
සැබැවින්ම මට අහිමිව ඇත්තේ නුඹව නොව - මා වය...

එබැවින් මෙය - නුඹ ඇස ගැටුනු දිනක කියවාවි යැයි සිතැතිව මෙසේ ලියා තබමි..
---“ මම නුඹට ( තවමත්) ආදරය කරමි “ ---
---මෙයට,
( ආදරයේ කෝඩුකාරයා - කුරුළු )